در صحنهای که یادآور دورانهای گذشته است، خیابانها و اردوگاههای آوارگان در نوار غزه به کارگاههای موقت تولید نان تبدیل شدهاند. هزاران ساکن مجبور شدهاند به اجاقهای ابتدایی که با هیزم و چوب روشن میشوند، به عنوان تنها راهحل برای مقابله با کمبود فزاینده نان روی آورند.
این تغییر، پیامد اختلال چندین هفتهای در تأمین سوخت و گاز پختوپز است که تعطیلی تعداد زیادی از نانواییهای مکانیزه را در پی داشته است. این بحران همزمان با محدودیت اخیر در دسترسی به آرد گندم رخ داده و خانوادهها را وادار کرده است تا با هر وسیله ممکن، این آرد را به قرص نان تبدیل کنند.
مناظر روزانه اکنون نشاندهنده صفهای طولانی خانوادهها در کنار تنورهای گلی سادهای است که در مجاورت خانههای ویران شده یا داخل چادرهای شلوغ آوارگان برپا شدهاند. این تنورها به خط جدید نجات تبدیل شدهاند؛ تلاشی اضطراری برای تأمین ابتداییترین قوت روزانه در میان یک بحران انسانی خفهکننده و کمبود شدید تمام خدمات ضروری.
شهروندان گزارش میدهند که تهیه یک قرص نان به چالشی روزمره تبدیل شده که تقریباً با دشواری زنده ماندن از زیر بمباران قابل قیاس است. آنان توضیح میدهند که بازگشت به پختوپز با هیزم، نتیجه مستقیم شرایط سخت زندگی تحمیلشده توسط جنگ جاری است.
رنج برای خانوادههایی که در جریان درگیریها خانه و منبع درآمد خود را از دست دادهاند، مضاعف شده است. والدین مجبورند پسانداز باقیمانده خود را صرف کنند یا اموال باارزش خود را معاوضه کنند تا هیزمی برای پخت غذا به دست آورند.
کارکنان امدادی هشدار میدهند که اگرچه این روشها نیازی فوری را برطرف میکنند، اما به دلیل دود غلیظ، خطرات بهداشتی قابل توجهی نیز به همراه دارند. علاوه بر این، آنها بار مسئولیت مضاعفی بر دوش زنان و کودکان میگذارند که اغلب در شرایطی بسیار دشوار، وظیفه جمعآوری هیزم و نگهداری آتش را بر عهده دارند.
این وضعیت، عمق فاجعه انسانی در غزه را برجسته میسازد. تحت فشار محاصره و قطع خطوط تأمین، ساکنان مجبور شدهاند روشهای بقای اجداد خود را احیا کنند تا در مسابقهای دیوانهوار با زمان و گرسنگی، که نتیجه مستقیم جنگ جاری است، دوام آورند.